Alman yazarların tiyatro oyunu konusundaki başarıları ben hep hayrete düşürüyor. Bizim bildiğimiz "Avrupalı" giydirmesinin gerçek yüzünü gösteren ve bir çok bilinmeyen yönleri ortaya çıkaran bir oyun Leonce ile Lena. Oyunda bu öğeleri yakalamak bazen çok dikkat gerektirirken bazen de gözünüz kapalı görebileceğiniz yerlere konmuş oluyor.
Hareketler ve kostümler çok abartılmış olsa da çok sağlam bir senaryosu var oyunun. Bazı sahnelerde gerçekten neşelenirken bazılarında gothik bir kabusun içinde buluyorsunuz kendizi. Bu durum biraz yorucu aslına bakarsanız insanı manik depresif bir havaya sokuyor. Öte yandan buna "Alman tarzı" demek yanlış olmaz sanırım.
Başında ve içinde bol esnemeli ve tembelleştirici bu oyuna mümkün olduğunca uykunuzu alarak gidiniz
Öncelikle biletler için teşekkürler.
YanıtlaSilSenin aksine ben dekor ve kostümlerden çok hoşlanmama rağmen, ne yazık ki senaryodan birazcık sıkıldım. Bazı hoş saptamaları vardı ama genel olarak bana nedense hep sözü edilen, hep konuşulan şeylermiş gibi geldi. Yeni birşey söylemedi yani.
"Mendilime neden düğüm attım. Kesin birşeyleri hatırlamak için. Hah buldum, halkımı unutmamak için"